Радомир Јанковић: Нестанак моје породице

Reply-To: jankovic.radomir@
To: info@srpski-memorijal.rs
Предмет: prijava zrtava  u drugom svjetslom ratu iz moje porodice

Садржај поруке:
Moj otac, Jankovic Jove Bosko, i pored savjeta njegovog brata Milorada iz Sarajeva da se ne odaziva pozivu za mobilizaciju, prijavio. Ne znam gdje se morao javiti, ali znam da je  14.4.1941 bio zarobljen u Mladenovcu, kao vojnik  316. pjesadijskog puka.  Odveden je u kao vojni zarobljneik u Njemacku, logor STALAG VII A, gdje pod brojem 87967 registrovan dana 5.5.1941. godine. Iz podataka Medjunarodnog Crvenog Krsta iz Zeneve vidi se da je zbog bolesti (razbolio se od TBC) planiran je da se vrati sanitarnim vozoom (Lazarettzug) „Belgrad“ 2.1.1943. Znam da je otac, negdje u kasno proljece 1943 ili 1944 stigao u selo Omorine (opstina Rudo), gdje je bila njegova sestra Ilinka. tamo je, jako bolestan, izdrzao jos 3 dana i umro.

Mi smo bili u susjednom selu Mioce, nasa majka sa jos 4 djece. Ja sam najmladji; rodjen 2.7.1941 – sto znaci da oca nisam ni vidio. Nosio je vojnu odjecu i obucu (sto znaci da ga je neko/neka organizacija u Beogradu ipak prihvatila i dala mu obucu i odjecu uz propusnicu da putuje i trazi svoju porodicu Koliko dugo je bio u Beogradu? . Ostaje zagonetka, ko ga je prihvatio u Beogradu, jer Crveni Krst Srbije niti neka druga organizacija( Vojni zarhiv Srbije ili Arhiv Jugoslavije i jos neki Instituiti) nemaju nikavih podatka o tim sanitarnim vozovima niti organizacijama koje su se bavile docekom bolesnih ratnih vojnih zarobljenika iz Njemacke. Ovjde je sada dodatni problem sto je moj otac, i ja, Srbi iz Republike Srpske i (moguce je?) da podaci o Srbima preko Drine nisu sacuvani niti se o njima vodi racuna. Naime Vojni arhiv Srbije mi je 2.10.2017 rekao (njihov predstavnik koji je dosao da nam to kaze) da oni ne cuvaju podatke o obicnim vojnicima Kreljevine Jugoslvaije – samo o oficirima i podoficirima.

Moja trojica brace su isto stradala u tom ratu. Brata Iliju su ustase , vjerovatno „Crna Legija“ uhvatile i poslale u Rusiju. Strina Ljuba iz Sarajeva mi je pricala da se jednom javio, vjerovatno negdje krajem 1941 i molio da mu se posalje topla odjeca. Bio je na frontu u Staljingradu. Drugi brat Rade je bio smrtno ranjen od ustasa i prebacen u Cacak, gdje je i umro. Brat Vlajko je bio u (domacim) cetnicima, vjerovatno sa Radomirom Neskovicem oko Rogatice i Sjemeca. Branili su srpska sela. Poslije rata nije se htio predati, nije imao povjerenja u partizane (bilo je i muslimana koji su bili pri“ Handzar diviziji“ i dobili pratizanske uniforme, a koje su nasi ljudi prepoznali , i ucetvovali u potjerma. Uhvacen je i ubijen. Tijelo mu je baceno negdje na putu iz Rogatice, preko Kovanja, za Sarajevo. Nisu nam nikad rekli gdje.

MOja sestra Zora bila je u zatvoru, jer su tako tjerali nju da kaze gdje je brat Vlajko. Ona nije htjel da saradjuje sa njima i poslali su je KPD u Gacko. Kada je cula da su uhvatili brata Vlajka i da je ubijen ona je preminula. Srce joj nije izdrzalo tu zalosnu vijest. I majka Stananije dugo izdrzala, umrla je nekoliko mjeseci poslije toga.

20. децембар 2017. 18:34 5.23.172.111 Mozilla/5.0 (Windows NT 10.0; Win64; x64) AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko) Chrome/63.0.3239.84 Safari/537.36
—
This e-mail was sent from a contact form on Српски меморијал (http://www.srpski-memorijal.rs)